«Փաշինյանի և նրա թիմի՝ պատասխանատվությունը ուրիշների վրա բարդելու փորձը ձախողվեց». Սերժ Սարգսյան

Հայաստանի Հանրապետության երրորդ նախագահ Սերժ Սարգսյանն անդրադարձել է Հայաստանի կառավարության կողմից Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության վերաբերյալ բանակցային փաստաթղթերի փաթեթի հրապարակմանը։ «Ի՞նչ է բացահայտում Լեռնային Ղարաբաղի շուրջ բանակցային փաթեթը» վերնագրված պաշտոնական մեկնաբանությունը, որը նախորդում է Հայաստանի կառավարության կողմից 2025 թվականի դեկտեմբերի 2-ին ղարաբաղյան հիմնախնդրի բանակցային գործընթացին վերաբերող փաստաթղթերի հրապարակմանը, ոչ այլ ինչ է, քան պրիմիտիվ և ապարդյուն փորձ՝ մյուսներին պատասխանատվության ենթարկելու իշխանությունների աղետալի հետևանքների համար։ 2018 թ. Շատ պարզ հարց է առաջանում. եթե Հայաստանի ներկայիս կառավարիչների հայտարարություններով բանակցային գործընթացը և համանախագահների առաջարկներն առավելություններ էին տալիս միայն Բաքվին, ինչու՞ ադրբեջանական կողմը, գոնե 2008-ից մինչև 2018 թվականը, հրաժարվեց այս բոլոր առաջարկներից. Քննադատե՞լ եք համանախագահներին և նույնիսկ կոչ արե՞լ պաշտոնանկ անել: Ադրբեջանը, ի տարբերություն Հայաստանի, հրաժարվել է հիմք ընդունել համանախագահող երկրների՝ Ռուսաստանի, ԱՄՆ-ի և Ֆրանսիայի նախագահների՝ Լ’Աքվիլայում, Մուսկոկայում, Լոս Կաբոսում և Էնիսկիլենում Լեռնային Ղարաբաղի վերաբերյալ 5 հայտարարությունները։ Ադրբեջանը, ի տարբերություն Հայաստանի, հրաժարվեց աջակցել 2008-ից 2017 թվականներին ԵԱՀԿ ԱԳ նախարարների՝ ԵԱՀԿ արտգործնախարարների խորհուրդների շրջանակում Լեռնային Ղարաբաղի վերաբերյալ արված հայտարարություններին և 2010 թվականին ԵԱՀԿ Աստանայի գագաթնաժողովում ընդունված հայտարարությանը, կամ հետագայում հետքայլ արեց նախնական աջակցությունից։ Ադրբեջանը, ի տարբերություն Հայաստանի, հրաժարվել է Սանկտ Պետերբուրգում (2010թ. հունիսի 17), Աստրախանում (27 հոկտեմբերի, 2010թ.), Սոչիում (2011թ. մարտի 3), Կազանում (24.06.2011), Սոչիում (հունվարի 22, 2011թ.), Սոչիում (2011թ. 2016) է.), Սանկտ Պետերբուրգ (20 հունիսի, 2016), Ժնև (16 հոկտեմբերի, 2017 թ.)։ Բանակցային գործընթացում իրեն փակուղի տանելով՝ Ադրբեջանը մինչև 2018 թվականը բազմիցս սպառնում էր դուրս գալ դրանից, բայց դա չարեց՝ վախենալով բացահայտ առճակատումից համանախագահող երկրների՝ ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի երեք մշտական ​​անդամների՝ Ռուսաստանի, ԱՄՆ-ի և Ֆրանսիայի հետ, որոնք միջազգային մանդատ ունեն հակամարտությունը կարգավորելու համար, և հետևաբար՝ վախենալով բաց առճակատումից: Միևնույն ժամանակ, Բաքուն, հրադադարի կրկնակի խախտման և բանակցային գործընթացը տորպեդահարելու միջոցով, պարբերաբար դրդում էր Երևանին հրաժարվել բանակցություններից՝ խաղաղ գործընթացի տապալման մեջ Հայաստանին մեղադրելու համար։ Սակայն ադրբեջանական կողմին դա չի հաջողվել։ Ավելին, Հայաստանի և ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների դիրքորոշումները գրեթե համահունչ են դարձել, ինչը մեկ անգամ չէ, որ հրապարակայնորեն ասվել է։ Մերժելով եռանախագահող երկրների գրեթե բոլոր առաջարկներն ու նախաձեռնությունները կամ պարբերաբար հետքայլ անելով արդեն իսկ ձեռք բերված պայմանավորվածություններից՝ Ադրբեջանը հակամարտության կարգավորման իր մոտեցումներում գործնականում հակադրվել է ոչ միայն Հայաստանին, այլև միջազգային հանրությանը։